Sjómenn heiðraðir
Magnús Arnórsson við minnismerki um drukknaða sjómenn á Ísafirði
Magnús fór síðan um tvítugt til Hafnarfjarðar og réð sig í skipsrúm hjá Guðmundi Kristjánssyni frá Hjöllum í Skötufirði á Fagraklett HF og var þar eina vetrarvertíð. En heimahagarnir kölluðu og Magnús réð sig í skipsrúm hjá Herði Guðbjartssyni á Gunnhildi ÍS hér á Ísafirði og síðar með Gísla Júlíussyni á Huga fyrsta. Magnús fór síðan á eina vetravertíð á Böðvar AK frá Akranesi en árið eftir réð hann sig hjá Arnóri Sigurðssyni á Víking annan hér á Ísafirði.
Um haustið 1960 réð Magnús sig á vélbátinn Vin ÍS frá Hnífsdal. Þann 10 mars 1961 hélt Vinur ÍS í róður, róið var austureftir eins og sagt er en það á við þegar bátar fara austur fyrir Djúp en vestureftir þegar bátar fara vestureftir frá Ísafjarðardjúpi.
( Tilvitnun Morgunblaðið 11 mars 1961 ) Í gær gerðist sá hörmulegi atburður að tvo menn tók út af vélbátnum Vin frá Hnífsdal, og drukknaði annar þeirra. Slysið varð 10 mílur norður af Straumnesi- Veður var Aust-Norð-Austan 7 til 8 vindstig og straumur mikill, svo kyrrt var. Nýbúið var að draga línuna og var verið að gera sjóklárt, áður en haldið yrði af stað til lands. Þá kom mikill hnútur á bakborðshlið bátsins og braut skjólborð og lunningu og tók út nokkra lóðastampa.
Þá tók út tvo menn , Guðmund Sigtryggsson, stýrimann og Magnús Arnórsson háseta, báða frá Ísafirði. Magnús náði í belg og náðist fljótlega upp í bátinn aftur, og Guðmundi sást bregða fyrir, en þegar að var komið var hann horfinn. ( tilvitnun líkur )
Eftir slysið á Vin ÍS þá hugðist Magnús hætta sjómennsku og réð sig í vinnu hjá Íshúsfélagi Ísfirðinga þar sem hann var að mestu þar til hann fór á eftirlaun. Magnús réri reyndar með Júlíusi bróður sínum á handfæri og Inndjúpsrækju á bátunum Glað og Svan og vann einnig um tíma í Rækjuvinnslunni í Edinborgarhúsinu.
Í sjómannadagmessu á Suðureyri var Guðmundur Valgeir Hallbjörnsson heiðraður, Guðmundur Valgeir er fæddur á Suðureyri þann 24. Júní 1942, elstur fjögurra systkina, sonur hjónanna Svövu Hansdóttur og Hallbjörns Guðmundssonar sjómanns. Fyrsta bátinn réð hann sig á sumarið sem hann var fjórtán ára. Það var Andvari, skipsstjóri Karl Gíslason, og á honum var hann síðan í beitningu veturinn eftir og þar með var eiginlegri skólagöngu lokið. Ýmsir bátar komu við sögu næstu ár á eftir, ýmist í beitningu eða á sjó og nefndi Valli bátana Svan ÍS 570, skipstjóri Bjarni Friðriksson, og Frey, skipstjóri Kristján Íbsen, og með honum fór hann á síld sem var svolítið spennandi fyrir unga menn í þá daga.
Nýr Draupnir kom 1958, skipstjóri Samúel Guðnason, þar var það lína net og svo síldveiðar. Guðmundur Valgeir réðst í skipsrúm til Angatýs Guðmundssonar, mikils aflamanns, ættuðum úr Súgandafirði og var með honum næstu 3-4 ár á ýmsum bátum. Voru það bátarnir Askur KE, Pétur Sigurðsson RE, Sigurvon AK, og Rifsnes RE, sem var elsti bátur sem Valli hefur verið á, byggður 1887. En heimahagarnir kölluðu og hér er Valli aftur mættur haustið 1962 og fer þá á Draupni með Erling Auðunssyni. Hann var á Ólafi Friðbertssyni í beitningu og á netum og svo tvö sumur á síld. Og hann tók þátt í útgerð þegar keyptur var 39 tonna bátur, Páll Jónsson sem áður hafði verið hér og heitið Friðbert Guðmundsson, en var nú skýrður Hersir. Meðeigendur voru Friðjón Guðmundsson, Árni Sigmundsson og Óskar Kristjánsson. Útgerðarfélagið hét Búrfell. Þennan bát gerðu þeir félagar út í þrjú ár.
Eftir að trollbátar og togarar komu í fjörðinn flutti Valli sig yfir á þá og nefnir hann Sverdrupsson, Trausta og Elínu Þorbjarnardóttur. Alltaf var síðan farið á skak á trillum á sumrin. Árið 1971 var keyptur 5 tonna bátur, Tjaldur ÍS 65, og hann gerður út til ársins 1978. Sá bátur var smíðaður hér á Suðureyri af Hólmbergi Arasyni. Það er síðasti trébátur sem smíðaður hefur verið hér og er nú staðsettur á leikvellinum við Aðalgötu.
Árið 1978 verða síðan kaflaskil í sjómennsku Valla því þá kaupir hann í félagi við Guðmund Ingimarsson og Hilmar Gunnarsson, 15 tonna plastbát sem skírður var Ingimar Magnússon og fékk einkennisstafina ÍS 650. „Ég átti nokkra belgi af Tjaldinum, merkta ÍS 65, svo það var ekkert nema að bæta núllinu aftan við," sagði Valli kíminn. Þeir urðu síðan fljótlega tveir eigendur Guðmundarnir og saman ráku þeir þennan bát til árssins 2006, eða í tuttugu og átta ár. Á þessum árum telst mér til að þeir félagar hafi landað um 8.800 tonnum. Guðmundur Valgeir hefur ekki lagt árar í bát, nú má sjá nýjan Tjald þjóta um fjörðinn og nú er það rauðmaginn sem má vara sig, og heyrst hefur að einn og einn skötuselur hafi látið lífið líka.
